Apeland LOT 2006
Dit toernooi zal plaatsvinden op 20 & 21 Mei..........
Maar de voorbereidingen zijn al in volle gang. De balletpakjes zijn gereed. We hadden ze al een tijdje in huis, maar nu is het logo en de namen er ook op geborduurd.
Een paar weken geleden is er al een gezellige bijeenkomst geweest in de Boshal te Loppersum om een oefenpartijtje te spelen. En jawel het onmogelijke hebben we gepresteerd eenieder was namelijk aanwezig, echter alleen Peco kon er niet bijzijn vanwege ziekte, bleek later. Als sparringspartner fungeerde een aantal boys van het 1e van LSV: Jurjen en Arne. Van Memesa was Del Bosque jr ingevlogen en ook Suzan van LSV D1 mepte een aardig potje mee. Tevens was Ernst Dijkstra onder een laag stof vandaan geplukt om het 12-tal te completeren.
Her was een gezellig anderhalf uurtje volleybal en daarna verdwenen we de kantine in. Alwaar het nog gezelliger werd. Het bier kon natuurlijk niet aangesleept worden en voordat we er erg in hadden moesten de eersten (Ernst en Harryball) al richting trein om daar de laatste richting Delfzijl te nemen. De rest ging gestaag door maar werd rond kwart over twee toch vriendelijk verzocht om te gaan douchen. Na het douchen zocht een viertal nog vertier in de Lopster Kroon echter deze was reeds gesloten. Er werd door Del Bosque, Del Bosque jr. Zeppo en Sk!p besloten om met de taxi naar Bruintje Bier te vluchten. Daar zijn nog wat consumpties genuttigd en rond een uur of 5 zijn de laatste moedige FJWTG-ers naar huis gegaan. De volgende dag moets er toch nog door een aantal op niveau gepresteerd worden. Zo brak als een kanarie de volgende ochtend .... maar goed. Het was gezellig en er volgt nog meer..........
In elk geval tot dan..
Wanneer wij zeggen: “koffie met mergpijpjes” dan weten we hoe laat het is. Tijd voor ons jaarlijkse hoogtepuntje (en dan heb ik het niet over sex): het Lycurgus Ameland Openlucht op, hoe verrassend, Ameland. Vrijdag 19 mei stonden de boys weer bij El Capitano voor de deur om die alom geroemde “koffie met mergpijpjes” te verorberen en om daarna te vertrekken naar tAiland.
De heenweg was regenachtig en ook op de boot hielden wij het niet droog… het strotje dan, want ons traditionele bootbiertjes werd grettig weggezopen. Toen we van de trekschuit afwaggelden viel ons al op dat er veel woei was en weinig zon. Dat kon wel eens problemen geven! Hup de tassen over het hek en de taxi is geregeld. Snel naar De Boeg. Niet vergeten om de chauffeur in totale lachkramp achter te laten. Dan staat het traditionele welkomsdrankje op ons te wachten. Maar wat de f@#* !!! is de organisatie helemaal betoeterd?? Ze ontnemen ons een traditie.. per persoon maar 1 drankje?? Ook een poging om een tweede te krijgen mislukt. Dan zelf maar aanschaffen. Tassen wegbrengen en dan terug om boodschappen te doen. Omdat we dit jaar een rekening hebben geopend en dat daarbij ook een “flexible Friend” hoort mag Marcel betalen. Boodschappen op de band, scannen –blieb- de kar in en betoaln! Oeps, hele systeem eruit. Zal Marcel alles toch op rood gezet hebben? Het systeem blijft een tijdje op rood, dus besluit de rest om te gaan bieren in het ernaast gelegen etablissement. Ook lekker, net als die parmantige serveerster daar.
Een aantal halve liters later is het dan toch tijd om het huisje op te zoeken. Theo IHJNHVD en El Capitano nemen de patatten en de kroketten en de frikadellen en de andere rotzooi mee. Paar borrels erin en dan ff uitbuiken voordat we gaan feesten. En feesten dat doen we! We komen de kaboemmm dames tegen, we komen wat bekenden tegen en we komen een hele boel drank tegen, zodat de eerste 100 eurietjes er binnen een half uur door zijn. Er wordt uitvoerig “geSkipped” en wanneer de lichten aanspringen zien wij het nut van het vertrekken nog niet in. De medewerkers van De Boeg echter wel. We vertrekken en we ruiken de gebakken eieren al! Helaas ligt de bakker al te pitten…
Zaterdagmorgen half negen ging de wekker alweer, mooie tijd. Maar een blik naar buiten doet ons besluiten om ons nog maar eens om te draaien: regen en geen wedstrijden. Om 11.00 uur wordt het toernooi hervat. En nadat we hebben genoten van de heerlijke koffie (nog bedankt Hook –huismerk) met liefde gezet door Theo en een broodje gebakken ei met bacon gaan we op pad. En even later gaat het los, net als de regen. Toch speuln, als 1 der weinigen. Even later wordt alles eruit gegooid, maar wij winnen met 2-0 tegen een stel sacharijnige friezen (pleonasme).
Geen volleybal meer op de zaterdag dus. Zaten wij die middag dan bij de pakken neer? Natuurlijk niet! Op de beats van een lekker moeziekje smaakten de biertjes en BB-tjes ons uitstekend terwijl een enkeling de vrijgekomen tijd uiterst nuttig invulde door het tekort aan slaap van de nacht ervoor enigszins te compenseren. Klopt deze zin? Geen idee, maar u begrijpt wat ik bedoel!
Traditiegetrouw lieten wij ons op het moment dat onze magen schreeuwden om vulling door een taxi vervoeren naar restaurant het Baken en ik kan u zeggen: aan deze traditie gaat hoogst waarschijnlijk een einde komen. Ondanks het feit dat de tafel naast ons bevolkt werd door een hele kudde vrouwelijk vee, kwamen wij allen tot de conclusie dat het in de loop der jaren toch hard minder geworden was met dit etablissement! Kregen wij enkele jaren geleden nog heerlijk malse in vele varianten aanwezige grote lapp'n vlees op het bord en konden wij daarbij ook nog kiezen uit een verscheidenheid aan aardappelproducten, sauzen en warme en koude groeten, in de jaren daaropvolgend bleek het restaurant wat in de tussentijd officieel een pannenkoekenhut geworden was nog slechts te beschikken over een dermate kleine kaart met vleesgerechten dat alleen een vegetariër er met enig genoegen kennis van genomen zou hebben. Op zich niet erg als deze aangeboden repen kip, koe of knor van een dermate hoge kwaliteit waren geweest dat we de vingers er spreekwoordelijk bij op zouden eten, maar ik kan u zeggen: dat was helaas niet het geval. Het was maar zo zo en daar wil ik het graag bij laten! Om kort te zijn: volgend jaar een andere toko, wellicht iets leuks met klapdeuren!
Daarmee zal waarschijnlijk ook de aan het eten verbonden andere traditie een zachte dood sterven. Om de maaltijd enigszins te laten zakken staken wij immers elk jaar de duinen waaraan de vreetschuur ligt over om vervolgens middels een wandeling over het goudgele strand terug te keren naar ons onderkomen. Als wij volgend jaar inderdaad mochten besluiten het pokkeltje in bijvoorbeeld Nes te vullen zal ook deze traditie mijns inziens tot het verleden behoren. Niet erg, want het welslagen van dit weekend hangt gelukkig niet af van de zojuist beschreven bezigheden!
Terug in onze bungalow blijkt het Eurovisie Songfestival officieel het lachertje van de eeuw geworden te zijn (Zeppo wist dat al!) als blijkt dat de 'monsters' van Finland deze editie gaan winnen! Wat hebben we een lol! Uiterst goed gemutst vertrekken ook deze avond weer richting Boeg om ons wederom volledig in het feestgedruis te storten. Blijkbaar zijn we nog nooit eerder zo vroeg geweest, want er is nog bijna geen hond (en geen volleyballer). Ook hier maken wij echter geen enkel probleem van (elk nadeel heb z'n voordeel), want een rij bij de muntverkoop en de bar is niet te bespeuren en wij hebben derhalve alle ruimte om het gerstenat te nuttigen. Het duurt trouwens niet lang voordat ook de andere 1.643 toernooigangers de feesttent hebben bereikt en dus is het alweer snel fokking druk......en gezellig! Op basis van de ervaringen van de vorige avond en nacht besluit een enkeling deze avond geen gebruik te maken van de aanwezige Rode wodka - Red Bull. Rustig slapen geniet namelijk de voorkeur boven stuiteren in bed met de hartslag van 160 en brandend maagzuur waar een kilo Rennie nog niet tegenop kan! Maar wat is dit nu, is de klok 24 uur terug gedraaid en is het weer vrijdagavond of kan die mongool achter de draaitafel die zichzelf DJ durft te noemen gewoon niet draaien!? Damn, het laatste blijkt het geval! 'Gisteravond was het supergezellig en danste iedereen de hele avond aan een stuk door, dus als ik vanavond precies dezelfde plaatjes draai, zal het vast en zeker net zo gezellig zijn!' LULLLLLLLL!!! Maar goed, het weerhoudt ons er niet van om ons ook deze nacht weer te laten wegsturen als het licht alle tijden aan en de bierpomp al tijden dicht is. Verschrikt roept een enkeling of het licht weer uit mag, omdat de aanblik van de persoon van het andere geslacht waarvan hij dacht dat het een lekker geil wijf was in TL-licht toch zwaaaaaaar tegenvalt! Ach ja, boeie! Samen met de dames van Kaboemmm plunderen we de drankvoorraad in ons huisje en als de zon alweer besluit boven de horizon te kruipen, kruipen wij lekker in ons mandje! Nou ja, behalve Sk!p en Harryball dan! Met een flesje bier in de hand komen zij ons 's morgens wekken en blijken zij de luikjes niet gesloten te hebben. Bikkels hè.......
En toen was het alweer zondag en het weer was goed!
Ja, volgens mij werd er nog wel gevolleybald, maar heel erg veel weet ik er eigenlijk niet meer van. Helaas moest Harryball al in de ochtend richting huis keren in verband met tragische familie-omstandigheden. Een lift richting de boot kon geregeld worden door iemand van een grote delegatie van Masrari, die ook op het eiland waren. Na alle inspanningen van de dag en gehang en gedrentel werd de middag afgesloten door de mannen waar ze goed in zijn. Beetje hangen bij de party tent, bieren nuttigen en kijken hoe het gros van de mensen hals over kop toch nog de boot probeert te halen. Uiteindelijk zijn we toch bij het huisje beland alwaar we ons gingen voorbereiden op het avondmaal (de laatste). Of te wel we gaan weer naar de pizzeria om de hoek. Erg gezellig en hier en daar uiteraard een aantal skippy-stickers aangebracht. Daarna nog ff naar de kroeg om te genieten van een welverdiend nobeltje. Maar slechts met een beperkte delegatie van het FJWTG-team. In de kroeg zaten gewoon de zelfde mensen als het jaar ervoor, zelfde plek, zelfde grappen......... Al-met-al werd het toch niet al te laat. Op naar het huisje voor een goede nachtrust (ahum !!). Tja en toen was het heel snel maandag ochtend. Met z'n allen de schouders eronder om het huisje op te kalefateren. Helaas bleek dat er deze keer toch een aantal glazen gesneuveld waren. Ach, niets aan te doen. Weer niet gezommen, dus nog even naar het gok centrum, alwaar toch nog wel wat geld werd gewonnen. Langzaam maar zeker bewegen we ons naar de boot, de tocht naar huis was nu echt gegonnen. Menigeen pinkt een traantje weg. Emotioneel wordt er geroepen "tot volgend jaar", we kunnen niet wachten tot het weer zo ver is. Benieuwd hoe veel stickers er nog hangen. Volgend jaar gaan we voor een nieuwere versie stickers. Al-met-al een geslaagd weekend...............